Obrona

(Photo: Notat)

Od kiedy Traktat z Maastricht wszedł w życie w 1993, UE może ustanawiać Wspólną Politykę Bezpieczeństwa i Obrony (CSDP) jako część Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB). Podczas szczytu w Kolonii w 1999 zdecydowano się ostatecznie na utworzenie CSDP.

Decyzje podejmowane w obszarze CSDP wymagają jednomyślności pośród Państw Członkowskich.
Tzw. zadania Petersberskie, lista zadań z zakresu gwarantowania bezpieczeństwa, obrony oraz działania na rzecz przywrócenia pokoju, które zostały przejęte od Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE) i włączone do TUE na mocy Traktatu z Amsterdamu. W ten sposób UZE straciła na znaczeniu.

Realizacja Zadań Petersberskich będzie należeć do Sił Szybkiego Reagowania UE – blisko 60 000 członkow załogi zdolnych do podjęcia walki na okres jednego roku w celu „utrzymywania pokoju” i „przywracania pokoju”.
Ci żołnierze potrzebują około 200 000 innych z oddziałów posiłkowych.
Siły Szybkiego Reagowania nie stanowią stałej armii UE. Państwa UE udzieliły gwarancji, że nie odmówią koniecznego wsparcia w określonych okolicznościach.
Pod tym względem przypomina to wzajemne zobowiązanie do wspólnej obrony członków NATO.

Zgodnie z TUE, aprobata ONZ (mandat) nie jest wymagana do podjęcia działań przez te siły (patrz zadania Petersberskie).

• Szwecja i Irlandia ogłosiły, że będą brać udział tylko w tych akcjach zbrojnych UE, które posiadają mandat ONZ.
• Pierwsza operacja zbrojna UE rozpoczęła się w marcu 2003 (w Macedonii, dziś FYROM), a jej koszt całkowity wyniósł około 4,7 miliona Euro. Była finansowana ze zwykłego budżetu UE.
• Pierwszą misją w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa była misja policyjna w Bośni, która rozpoczęła się w styczniu 2003.
• Obrona UE jest kierowana przez Komitet Zbrojny UE, Służby Zbrojne UE oraz Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa.

Projekt Konstytucji Giscarda d'Estaing posiada osobny rozdział poświęcony obronie. Grupa robocza Konwentu ds. obrony, pod kierownictwem francuskiego Komisarza Michela Barniera, złożyła propozycję dotyczącą utworzenia wspólnej obrony w UE zgodnie z zasadami wzmocnionej współpracy.
Grupa robocza Konwentu ds.  obrony proponuje również wykorzystanie konstruktywnego wstrzymywania się od głosu w sprawach obrony dla tych państw, które nie chcą brać udziału we wspólnych działaniach zbrojnych, ale są skłonne udzielić na to zgody pozostałym członkom.

Być może specjalny protokół zostanie dołączony do konstytucji, który to zobowiąże te państwa, które wyrażają na to zgodę, by związać się obowiązkiem wzajemnej obrony podobnym do zapisów Artykułu 5 Traktatu NATO oraz obowiązkiem automatycznej obrony wzajemnej podobnym do zapisów Artykułu 5 Traktatu UZE.
Propozycja dotycząca tego artykułu, który nazywany jest czasem "klauzulą solidarności", zrodziła problem dla krajów neutralnych, a także dla Danii posiadającej specjalny status opt-out w sprawach obrony.

Linki
http://european-convention.eu.int/amendemTrait.asp?lang=EN