Polityka społeczna
- Dockers demonstrating in Brussels (Photo: EUobserver.com)
Ogólny termin na określenie polityki odnoszącej się do rozdziałów społecznego i zatrudnienia (zatrudnienie, prawo pracy, warunki pracy, bezpieczeństwo socjalne i zawodowe).
Celem Wspólnoty jest wspieranie zatrudnienia, poprawa warunków pracy oraz ochrona socjalna, a także wspieranie dialogu społecznego oraz zwalczanie wykluczenia.
UE może wspierać oraz uzupełniać działania Państw Członkowskich.
Zamysłem tych działań jest ustanowienie wspólnych standardów społecznych minimum, aby zapobiec dumpingowi społecznemu.
Przeciwstawny argument głosi, że zbyt wysokie standarty społeczne mogą obniżyć zatrudnienie w biedniejszych krajach UE.
Decyzje w tych obszarach zapadają jednomyślnie lub kwalifikowaną większością głosów.
W obszarze wolności zrzeszania się oraz zbiorowego negocjowania przez pracowników, UE może jedynie zachęcać do współpracy oraz koordynować działania Państw Członkowskich.
Koordynacja polityk w dziedzinie wykluczenia społecznego oraz rent starczych może być przedmiotem metody otwartej koordynacji.
Uwagi
Strajki i lokauty nie są przedmiotem żadnej kompetencji wspólnotowej.
W przyszłości
Konwent w sprawie Przyszłości Europy zaproponuje, aby rozszerzyć zakres polityk społecznych, w ramach których decyzje mogą zapadać kwalifikowaną większością. Projekt Konstytucji proponuje, aby włączyć politykę społeczną i zdrowie do obszaru kompetencji łącznych – w ten sposób przepisy UE będą automatycznie dominować nad krajowymi (Art. I-13).
Linki
Zobacz także metody otwartej koordynacji i Strajki.
