Poprzez wstąpienie do UE członkowie tracą suwerenność i możliwość wpływania na ich własne prawo i polityki. Jako członek UE państwo nie może dłużej decydować samodzielnie w zakresie różnych wewnętrznych i międzynarodowych polityk. Te zdolności (kompetencje) są przenoszone na poziom ponadnarodowy UE.
Pomimo tego, zyskują one w zamian możliwość wpływania w ramach UE. To wpływanie jest realizowane poprzez rady Unii Europejskiej, w których zapadają decyzje.
Zwolennicy integracji UE mówią, że Państwa Członkowskie “zespalają suwerenność”. To czyni ich możliwość wpływania jeszcze więskzą, gdyż inne Państwa Członkowskie, szczególnie te większe, muszą brać pod uwagę poglądy państw mniejszych.
W Radzie UE państwo posiada miejsce i platformę, na której może przedstawiać swoje poglądy oraz wpływać na polityki UE poprzez głosowanie. Głosy są w przybliżony sposób rozłożone według liczby ludności kraju, choć mniejsze państwa mają proporcjonalnie więcej głosów.
Elektorat pochodzący z krajów UE jest reprezentowany bezpośrednio w Parlamencie Europejskim.
Podczas gdy Parlament Europejski może składać poprawki do większości przepisów proponowanych przez Radę Ministrów, różni się od parlamentów narodowych, gdyż nie może inicjować procesu legislacyjnego.
Co więcej, głosujący tracą uprawnienia za każdym razem, kiedy decyzje zostają przenoszone do Brukseli, ponieważ wpływ na decyzje jest przenoszony od elektoratu i wybranych przedstawicieli państw narodowych do ponadnarodowych urzędników publicznych i ministrów w Brukseli.
W przyszłości
Istnieją dwa różne główne rozwiązania dla tego deficytu demokratycznego dyskutowane w Konwencie w sprawie Przyszłości Europy UE.
Linki
Zobacz również Deficyt demokratyczny.