Przepisy narodowe są zharmonizowane, kiedy są zgodne w całej UE.
Przed Jednolitym Aktem Europejskim z 1987, harmonizacja przepisów wymagała jednomyślności.
Obecnie większość przepisów harmonizacyjnych może zapadać kwalifikowaną większością.
Istnieją ważne obszary, w których UE nie może bezpośrednio harmonizować przepisów narodowych, na przykład, treść narodowych polityk edukacyjnych i kulturalnych.