Koordynacja polityki gospodarczej
- (Photo: EU Commission)
Chociaż Państwa, które przyjęły Euro (państwa strefy Euro) łączy wspólna waluta, o dużej części polityki gospodarczej, a w szczególności o podatkach, wydatkach budżetowych i polityce budżetowej oraz o polityce dochodowej i płacowej nie decydują one wspólnie, ale leży to w kompetencji rządów Państw Członkowskich.
Traktat z Maastricht formułuje wymagania wobec rządów krajów strefy Euro, aby kształtowały swoje polityki gospodarcze w sposób pozwalający na uniknięcie wzrostu inflacji w strefie. Na rządy, które dopuszczają do nadmiernych deficytów budżetowych (np. wydają więcej niż wynosi ich dochód) może być nałożona kara pieniężna na mocy Paktu Stabilności i Wzrostu.Federaliści a także inni działacze wzywają kraje strefy Euro do ustanowienia unii fiskalnej (tzn. wspólnej kontroli nad podatkami i wydatkami budżetu w krajach strefy Euro) jako dopełnienie unii monetarnej.
Wszytkie suwerenne państwa stanowią związki zarówno fiskalne jak i monetarne, zdolne do osiągania optymalnej kombinacji polityk gospodarczych.
Uwagi
- Niektórzy ekonomiści są ''Monetarystami''. Trierdzą, że gospodarka powinna być kontrolowana tylko poprzez zróżnicowanie przepływu pieniądza
- Brytyjski ekonomista John Maynard Keynes był zwolennikiem stosowania polityki ekspansywnej w gospodarce (np. zwiększania wydatków publicznych) w okresie recesji gospodarczej. Takie rozwiązanie byłoby trudne do wdrożenia w ramach UGiW ze względu na system represyjnych sankcji grożących za przekroczenie dozwolonego poziomu wydatków publicznych.
- Zamiast wspólnych polityk gospodarczych UE ustanowiła dobrowolne środki koordynacji polityk gospodarczych drogą tzw. procesów lizbońskiego, z Cardiff oraz z Köln.
W przyszłości
Grupa robocza Konwentu “Współpraca gospodarcza i ekonomiczna”, na czele której stał były Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Klaus Hänsch, nie mogła osiągnąć porozumienia w dziedzinie wspólnej polityki gospodarczej i podatkowej.
Konwent proponował wprowadzenie wspólnych minimalnych stawek podatkowych powiązanych ze wspólnym rynkiem, ale nie wspólną politykę podatkową.
Projekt Konstytucji posiada specjalny Artykuł I-14 dotyczący koordynacji polityki gospodarczej i zatrudnienia. Kwalifikowana większość państw członkowskich może przyjąć środki zapewniające koordynację polityki gospodarczej państw członkowskich.
Wspólne środki ograniczone są pułapem środków własnych - ustalonym obecnie na poziomie 1,27%, który może jedynie zostać zmieniony decyzją wszystkich parlametów krajowych. Postanowienia szczególne mogą zostać przyjęte dla krajów strefy Euro w głosowaniu kwalifikowaną większością lub jednomyślnie, zależnie od przedmiotu sprawy. Pozostaje jednak niejasne to co zozumie się przez "środki" i "postanowienia szczególne".
