Subsydiarność
Zasada subsydiarności była pierwotnie katolicką zasadą społeczną mówiącą, że społeczeństwo nie powinno ingerować w dziedziny, w których rodziny mogą decydować samodzielnie.
Traktat z Maastricht został wyposażony w specjalny protokół w sprawie subsydiarności przekonywujący UE, aby nie wprowadzała prawa, kiedy cel może być lepiej osiągnięty na bardziej lokalnym ( zdecentralizowanym) poziomie. Zasada ma zastosowanie w dziedzinach, gdzie UE nie otrzymała kompetencji wyłącznej.
Obecnie określenie kto ma tworzyć prawa leży w gestii Komisji Europejskiej w Brukseli i traktatów. Monopol na inicjowanie procesu legislacyjnego obejmuje również uprawnienie do decydowania o podstawie prawnej dotyczącej tego, czy kompetencja powinna być wykonywana jako wiążące ustawodawstwo lub dobrowolna koordynacja.
Wybór Komisji w tym względzie może być zmieniony wyłącznie na podstawie jednomyślnej decyzji Rady.
Oznacza to, że centralizacja zwykle dominuje.
W przyszłości
Projekt Konstytucji proponuje, aby uczynić subsydiarność jedną z "Podstawowych zasad" w Art. I-9.
Miała miejsce silna tendencja, aby wprowadzić realną subsydiarność, ale decentraliści przegrali ostatecznie ze zwolennikami większej integracji, którzy sprzeciwiali się zwracaniu uprawnień (kompetencji) Państwom Członkowskim.
Konwent w sprawie Przyszłości Europy zaproponuje przeniesienie większych uprawnień (kompetencji) na poziom UE. Zostanie również wprowadzony system “dzwonka alarmowego”. W ramach tego systemu parlamenty narodowe mogą wyrażać sprzeciw w stosunku do propozycji Komisji, w ciagu 6 tygodni od daty publikacji zakładając naruszenie zasady subsydiarności. Jeżeli jedna trzecia parlamentów zareaguje w tym okresie, Komisja będzie zmuszona do rozważenia propozycji ponownie – ale nie będzie zmuszona do jej zmiany bądź wycofania.
Naruszenie zasady subsydiarnośći może być powodem wystąpienia rządów Państw Członkowskich do ETS w imieniu Parlamentów Narodowych. Same Parlamenty Narodowe nie mają jednak podobnych kompetencji.
"Forum Demokracji” w Konwencie zaproponowało, aby roczny katalog praepisów UE był zatwierdzant przez parlamenty narodowe, łącznie z podstawą prawna dla działania UE, aby subsydiarność była zorganizowana od dołu w górę zamiast z góry na dół.
Linki
Patrz również raport Grupy Roboczej Konwentu "Subsydiarność":
http://european-Convention.eu.......er.asp?lang=EN&Content=WGI
