Bank Centralny zadecydował, że cel inflacyjny dla krajów, które przyjęły Euro (krajów strefy Euro) wynosi 0-2%.
W latach 1968-1998 inflacja znajdowała się ponizej 2 % tylko w sześciu latach w Niemczech.
Według kryterium długu publicznego, kwalifikującego do członkostwa w UGiW, zadłużenie nie powinno przekraczać 60%. Ocena ta opiera się na średnim współczynniku długu publicznego do PKB dla potencjalnych państw członkowskich w czasie, kiedy UGiW była negocjowana w 1991. Można przyjąć EURO jeżeli deficyt jest przekroczony w dopuszczlnych granicach.
Granica 3% PKB dla najwyższego dozwolonego deficytu budżetowego dla krajów strefy Euro (ustalona w Protokole (W sprawie procedury nadmierneego deficytu), i art. 121 TWE) została wzmocniona przepisami przewidzianymi przez Pakt Stabilności i Wzrostu.
W normalnych latach finansowych nie przewiduje się w ogóle dopuszczania do deficytów, chyba że w warunkach recesji gospodarczej.
Podobna sytuacja miała miejsce w Niemczech w 2002, co spowodowało, że Przewodniczący Komisji Romano Prodi określił 3% granicę dla deficytu budżetowego jako “bezsensowną”, gdyż uniemożliwiała ona rządom zwiększanie wydatków publicznych w walce z recesją.
3% pułap został przekroczony zarówno przez Niemcy jak i Francje w 2003 roku. Istniej ezatem ryzyko, że państwa te zostaną ukarane.
Links
Zobacz także Kryteria Konwergencji.