Porozumienia z innymi krajami
- Working discussions between Robert Zoellick, US trade representative, and Commissioner for Trade Pascal Lamy in 2002 (Photo: European Commission)
Zarówno UE, jak i państwa członkowskie mogą zawierać porozumienia z innymi krajami. UE może zawierać porozumienia w imieniu państw członkowskich w niektórych, ale nie wszystkich zagadnieniach. Od samodzielnego zwierania porozumień międzynarodowych konieczna jest osobowość prawna. UE nie ma jak dotąd pełnej osobowości prawnej. Jeśli UE chce zawrzeć porozumienie, musi być ono podpisane przez wszystkie państwa członkowskie.
Wspólnota Europejska (WE) ma osobowość prawną i może podpisać porozumienie z krajem z poza UE („trzecim krajem”). WE ma kompetencje zawierania porozumień jeśli tak stanowią traktaty.
WE może również zawierać porozumienia z innymi państwami w obszarach, w których ma wewnętrzne kompetencje.
Zobacz także: sprawa AETR.
uwagi
W przypadkach umów międzynarodowych, umów dotyczących rozwoju, umów dotyczących ochrony środowiska oraz umów dotyczących handlu, Parlament UE jest konsultowany (Art 300, 181, 174, 133 TWE).
W przypadkach umów stowarzyszeniowych, Układów Europejskich, i podobnych bardziej kompleksowych porozumień, Parlament UE musi formalnie wyrazić zgodę (ART 10 TEC, 300 III.2).
