Państwa, które przyjęły karty społeczne muszą uznawać systemy niewiążących regulacji, które gwarantują obywatelom podstawowe prawa społeczne.
Najświeższą kartą społeczną jest Wspólnotowa Karta Podstawowych Praw Socjalnych Pracowników. Została przyjęta w grudniu 1989 przez rządy wszytkich państw członkowskich, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii.
Karta – która wymienia prawa pracowników w UE – odegrała istotną symboliczną rolę w uzyskaniu poparcia Socjaldemokratów, związków pracowniczych oraz związków zawodowych w różnych Państwach Członkowskich dla unii monetarnej.
Istnieje inna karta socjalna – oryginalna Europejska Karta Socjalna uzgodniona w Turynie w 1961 przez Europejska Karta Socjalna.
Ta karta składa się z 38 artykułów oraz zawiera prawa podstawowe jak: prawo do pracy, prawo do organizowania się, prawo do negocjacji zbiorowych oraz prawo do opieki społecznej.