Rada jest kierowana przez prezydencję, która zmienia się rotacyjnie pomiędzy Państwami Członkowskim co 6 miesięcy.
W rozszerzonej UE 25 lub więcej państw pojedynczy kraj może liczyć na objęcie prezydencji raz na 12 lat. Oznacza to, że jedna prezydencja przypada na każde pokolenie polityków.
Zostało to wykorzystane jako argument przez zwolenników zniesienia rotacji i wprowadzenia stałych prezydencji UE. Francja i Niemcy zaproponowały w Konwencie w sprawie Przyszłości Europy, aby członkowie Rady Europejskiej mianowali Prezydenta UE na pięcioletnią kadencję lub 2 ½ roczną z możliwością ponownego wyboru.
Dania złożyła propozycję, aby wprowadzić stanowisko stałego Prezydenta UE, który zmieniałby się w systemie rotacyjnym pomiędzy małymi, średnimi i dużymi krajami.
Szczty w Sewilli i Kopenhadze w 2002 opracowywały różne fomuły kompromisu.
Większość małych krajów UE odrzuca koncepcję stałej prezydencji, która nieuchronnie byłaby kierowana przez osoby z dużych krajów.
Wszystkie duże kraje chcą stałego Prezydenta UE, aby wzmocnić tożsamość UE na scenie międzynarodowej i zapobiec ustawianiu małych Państw Członkowskich na tej samej pozycji, jaką posiadają stare, duże potęgi Europy.
W praktyce, mniejsze kraje UE zwykle sprawowały najbardziej udane prezydencje UE ponieważ wiedziały, że nie mogły własnych interesach podczas gdy dzierżyły prezydencję.
Kiedy kraj pragnie nadać priorytet własnym interesom podczas sprawowania prezydencji UE, pozostałe Państwa Członkowskie stają się podejrzliwe i osiągnięcie konsensusu w polityce jest trudne.
Dlatego mniejsze kraje uważają prezydencję UE przede wszytkim za zadanie techniczne, mające na celu osiągnięcie tylu kompromisów, ile jest możliwe oraz dalszy rozwój wspólnej agendy integracji UE.
Prezydencja UE zawsze korzysta z usług stałego Sekratariatu Rady, ale przewodniczy wszystkim spotkaniom różnych rad ministerialnych oraz grup roboczych.
Konwent zaproponował ostatecznie stałego Prezydenta Rady. Powinien on być wybierany kwalifikowaną większością głosów na odnawialną 2,5 roczną kadencję. Prezydencja innych formacji rady sprawowana będzie zgodnie z regułą równej rotacji. Zasady rotacji usatli jednomyślnie Rada Europejska.
Porządek rotacji do końca -2006:
2003:
Grecja (pierwsza połowa)
Włochy (druga połowa)
2004:
Irlandia (pierwsza połowa)
Niderlandy (druga połowa)
2005:
Luksemburg (pierwsza połowa)
Wielka Brytania (druga połowa)
2006:
Austria (pierwsza połowa)
Finlandia (druga połowa)
Linki