UE ustala perspektywę finansową, która nakłada limity na wydatki UE dla różnych kategorii wydatków. Jest częścią procedury budżetowej, która odbywa się przed szacunkami wydatków instytucji oraz przed zestawieniem przez Komisję wstępnego projektu budżetu.
Perspektywa finansowa jest regulowana na podstawie inter-porozumień międzyinstytucjonalnych pomiędzy Komisją, Radą i Parlamentem.
Na grudniowym szczycie UE w Kopenhadze przyjęto nową perspektywę finansową biorącą pod uwagę koszt rozszerzenia UE. Szacunki zostały zawarte w traktatach akcesyjnych. Przyjęcie takiej metody oznaczało odcięcie Parlamentu Europejskiego od wpływania na kształt wydatków.
Parlament Europejski początkowo zareagował grożąc opóźnieniem procesu rozszerzenia, ale ostatecznie wyraził zgodę i wywalczył wyższą kwotę.
Projekt Konstytucji być może zaproponuje, aby przyjmowanie perspektywy finansowej stało się częścią konstytucji.